MEDYTACJA IKONY UCZNIOWIE Z EMAUS

Według ewangelisty Łukasza „Uczniowie z Emaus” to trzeci obraz z trzech sytuacji opisujących spotkanie ze Zmartwychwstałym. Łukasz jest jedynym ewangelistą, który rozwija tą treść w dłuższe opowiadanie (ew. Mk 16,12-13). Fragment ten jest dość cennym świadectwem nastrojów, jakie panowały wśród apostołów i uczniów Jezusa po Jego ukrzyżowaniu. Łukasz dość szczegółowo skupia się na przekonaniu o fizycznej obecności Jezusa Zmartwychwstałego, ponieważ tekst ten zwrócony jest przede wszystkim do Greków, którzy mają wiele wątpliwości co do wiary w Zmartwychwstałego (co zresztą zawarte jest również w samej postawie uczniów). Uczniowie podążający do Emaus prowadzą ze sobą rozmowę, sądzić można, że o zniknięciu ciała Chrystusa z grobu. Wydają się być smutni, co spowodowane jest zapewne jest zawiedzioną nadzieją w związku z działalnością i śmiercią Jezusa.

• Prawy dolny róg ikony: Rozmowa uczniów stanowi dość znamienny przykład wczesnochrześcijańskiej katechezy chrystologicznej. Obraz tej rozmowy jest dość niekompletny, jednak treść przybliża nam pewne elementy – Jezus pochodził z Nazaretu, był prorokiem potężnym w uczynku i w mowie; wydali Go arcykapłani i przełożeni, został skazany na śmierć i ukrzyżowanie. Tyle wiedziano o Jezusie do chwili Jego zmartwychwstania. Pusty grób był powodem przerażenia i przygnębienia.
• Lewy dolny róg ikony: Jezus – tajemniczy podróżny – koryguje wiarę, przychodzi z pomocą uczniom. Treść wyjaśnień wszystkich pism miał za zadanie: umocnić wiarę, otwarcie ich oczu, jest to pouczenie, że na pełną wiarę nikt nie zdobędzie się sam o własnych siłach – potrzebna jest specjalna interwencja Chrystusa, potrzebne jest otwarcie oczu przez Mądrość z góry. Wersety 28-29 nie ukazują wprost intencji jaką kierował się Jezus – możemy się domyślać, że chciał odkryć już do końca tajemnicę Zmartwychwstałego.
• Centralna część ikony: Dalsza część fragmentu ew. Łukasza jest opisem codziennego zwyczaju Żydów, przy każdym posiłku (pobłogosławienie chleba i połamanie go pomiędzy siedzących). Po tym geście w końcu rozpoznali Chrystusa, który z nimi pozostał. Św. Łukasz nie przypadkowo aż trzy razy używa słów mówiących o pozostawaniu Jezusa z uczniami. Uczta Eucharystyczna, do której ten posiłek w intencjach autora natchnionego z pewnością ma nawiązywać, jest oznaką pozostawania Chrystusa z ludźmi. Uczniowie wracają do Jerozolimy, żeby opowiedzieć co ich spotkało i oddać w ten sposób Chwałę Bogu. Dobra Nowina o Zmartwychwstaniu musi być zaniesiona do Jerozolimy, aby właśnie stamtąd rozeszła się na cały świat (Łk 24,47; Dz 1,8).