ELIASZ to znaczy „BOGIEM MOIM JEST JAHWE”
Susza i doświadczenie żywego Boga – 1 Krl 17, 1-9
Eliasz całkowicie ufa Bogu i Jego słowu. To właśnie w Nim widzi jedyne źródło życia. Staje przed ekstremalnymi sytuacjami takimi jak głód czy susza, które okazują się miejscem do wołania „Moim Bogiem jest Jahwe”.
Eliasz uczy nas, jak otwierać się na pokarm i słowo, które Bóg nam daje na samotnej modlitwie…
Obrona czystości wiary przed kultem bożków – 1 Kr 18, 36-46
Eliasz z wielką mocą rozprawia się z kultem bożka Baala, by bronić czystości wiary. We współczesnym świecie jest wiele form ubóstwiania wszystkiego, co nie jest Bogiem i stawiania doczesnych wartości na Jego miejscu. Eliasz natomiast uczy nas stawiania Boga na pierwszym miejscu ponad wszystko. Odważnie się do Niego przyznaje i staje w Jego obronie. Sekretem walecznej postawy Eliasza nie jest jego moc, ale żywa relacja z Bogiem oparta na otwartości wobec Jego słowa.
Zapytaj siebie:
Ucieczka i przemijające spotkanie z bogiem – 1 Krl 19, 1-18
Eliasz na górze Horeb doświadcza przemieniającego spotkania z Bogiem, które staje się dla nas zachętą, by w chwilach zniechęcenia nie przestawać zwracać się do Boga i otwierać się na Jego wsparcie. Z życiowej groty trzeba wyjść na górę modlitewnego spotkania z Bogiem… tak miłosiernym, łagodnym i wrócić do życia bez lęku.
Zapytaj siebie:
Niebo nagrodą za wierność Bogu – 2 Kr 2, 11-18
Prośmy Boga, byśmy pamiętali, że tak jak Eliasz idziemy na spotkanie z Nim w niebie. Niech ogień Jego słowa sprawi, byśmy znaleźli pokój do wypełniania swojego codziennego powołania widząc jego sens.
Niech przepełnia nas świadomość, że zmartwychwstały Pan obiecał nam, że każdy Jego sługa będzie tam, gdzie On… czyli w chwale Ojca!
Droga wiary ABRAHAMA
Powołanie Abrahama – Rdz 12, 1-4a
Początkiem wiary Abrahama jest Boże słowo, którego istotą jest wezwanie „idź”. Wiąże się to z pozostawieniem dotychczasowego życia, zerwaniem z przeszłością i narażeniem się na różnego rodzaju niebezpieczeństwa. Od tej pory wsparciem i fundamentem ma być Bóg i Jego słowo. Kieruje On do Abrahama konkretne obietnice i zapewnia, że uczyni z niego wielki naród obdarzony błogosławieństwem. Abraham zaś decyduje się na wędrówkę i ufa Bożemu słowu.
Otwieranie się na Boże obietnice i przymierze z Bogiem – Rdz 15, 1-7.18
Pan Bóg na nowo wzywa Abrahama do ufności i jeszcze raz potwierdza swoje obietnice, szczególnie o narodzinach potomka. I tym razem Abraham staje gotowy do podjęcia dalszego ryzyka wiary i jeszcze większego otwarcia się na łaskę i moc Boga rezygnując z własnych rozwiązań.
Próby i doświadczenia na drodze wiary – Rdz 22, 1-18
Istotą Bożej próby wobec Abrahama jest polecenie złożenia w ofierze jedynego syna, co wydaje się podważać Boży plan działania. Mimo wielkiego bólu Abraham powierza siebie i los swojego syna. Ten akt gotowości ojcowskiej ofiary z syna jest dla Boga najcenniejszym argumentem, że Abraham jest Mu całkowicie oddany, więc Bóg daje mu możliwość złożenia ofiary z baranka.
Żywa relacja z Bogiem – Rdz 12 6-8; 13, 3-4; 18, 22-33
Abraham nigdy nie zapomniał o osobistej rozmowie z Bogiem. Cały świat był dla niego świątynią Boga i w każdym miejscu Go uwielbiał. Budował ołtarze, składaj ofiary oraz modlił się wstawienniczo za Sodomę, jednak nie tyle chodziło mu o zewnętrzne akty religijne, ale stałe trwanie z Bogiem.
Mojżesz
WIELKA WIARA, OGROMNY GRZECH
I POTĘGA BOŻEGO MIŁOSIERDZIA
Dawid
Był bardzo młody, gdy został wybrany na następcę Saula. Niezwykle skromny pasterz przebył długą, niebezpieczną drogę zanim lud uznał go królem Izraela. Pomimo błędów i grzechów Bóg nie odwrócił się od niego, a lud miał w nim sprawiedliwego i walecznego władcę.
Namaszczenie Dawida przez proroka Samuela – 1 Sm 16, 1-13
Do wyboru Dawida dochodzi dzięki inicjatywie samego Boga, który nie kieruje się tym, co zewnętrzne i widzialne, ale patrzy na serce człowieka. Dawid, opierając się na wierze, otwiera się na działanie Ducha Świętego. Wykazuje się ogromnym zaufaniem do Boga, w Jego opiekę i wsparcie czego kolejnym przejawem było podjęcie walki z Goliatem i Filistynami.
Zapytaj siebie:
Zwycięstwo Dawida – 1 Sm 17, 45-47
Dawid dobrowolnie decyduje się stoczyć walkę z potężnym Goliatem i wierzy że Bóg pomoże mu pokonać Filistyna. Stając do walki, bierze tylko procę i kamienie, bo jest przekonany że jego zwycięstwo jest w Panu.
Zapytaj siebie:
Grzechy Dawida i wołanie o Boże miłosierdzie – 2 Sm 11,26 - 12,14
Dawid wykorzystuje swoją pozycję króla i współżyje z Batszebą – żoną swojego wiernego żołnierza Uriasza, a następnie powoduje jego śmierć, by sprowadzić kobietę do siebie. Ratunkiem przed całkowitym zatraceniem się w grzechu jest słowo Boże przekazane przez proroka Natana. Poruszony nim Dawid wyznaje swój grzech, otrzymuje Boże przebaczenie i jest gotowy, by podjąć konsekwencje swoich grzechów.
Zapytaj siebie:
Próby i cierpienie Dawida – 2 Sm 16, 5-14
Dawida dotykają bardzo ciężkie próby rodzinne i społeczne. Podczas pokutnej drogi w Bachurim, Dawida przeklina Szimei, z rodu Saula. Król jednak nie pozwala na ukaranie tego człowieka. Przekleństwa interpretuje jako zgodne z wolą Boga i wierzy, że On za cierpliwe i pokorne znoszenie obelg odpłaci mu dobrem.
Zapytaj siebie:
Bóg buduje dom Dawidowi – 2 Sm 7, 25-29
Sercem całej historii Dawida jest obietnica Boga, że utrwali tron jego królestwa na wieki. Król ma zamiar zbudować Bogu świątynię. Jednak Bóg przez proroka objawia swoją wolę, zgodnie z którą to nie Dawid będzie budowniczym, lecz Bóg zbuduje dom Dawidowi. Jest to potwierdzenie Jego miłości do Dawida i zapewnienie, że dopiero przez jego potomka utrwali królestwo, a on zbuduje dom imieniu Bożemu. Na tak wielki dar Dawid odpowiada przepiękną modlitwą, w której wysławia Boga i prosi o błogosławieństwo.
Zapytaj siebie:
Samuel
Powołanie Samuela – 1 Sm 3, 1-4,1a
Pan nie zwraca uwagi na śpiącego Helego, który jest obrazem Izraela i jego relacji z Bogiem, natomiast kieruje swoje słowa bezpośrednio do Samuela. Jest to początek komunikowania się Boga z Izraelem przez proroków.
Relacja Samuela z Bogiem oraz otwartość na Jego wolę sprawiły, że żadne słowo nie było daremne, a Samuel stał się prorokiem uznanym przez cały naród.
Pomódl się … o jeszcze głębsze obcowanie z Bogiem i Jego słowem, by pokonując lęki i przeszkody z odwagą głosić prawdę Bożą.
Samuel jako duchowy przywódca i orędownik narodu - 1 Sm 7, 2-17
Gdy Izrael zatęsknił za Bogiem, Samuel wykorzystuje ten moment i wzywa do porzucenia pogańskich bóstw i służeniu jedynie Bogu. Istotą jest umiejętność przekonania narodu. Nie jest on jednak jedynie prorokiem i sędzią, ale przede wszystkim człowiekiem modlitwy. Kiedy żołnierze walczą na polu bitwy, Samuel co prawda nie bierze do ręki miecza, ale błaga Boga o opiekę.
Pomódl się … by tak, jak Samuel stać się orędownikiem wszystkich, którzy zwracają się o pomoc.
Samuel w obliczu nowych wyzwań – 1 Sm 8, 1-22
Samuel przeżywa nie tylko odrzucenie Boga, ale również jego samego. W ten sytuacji szuka Bożej wolni na modlitwie i słyszy od Niego, że powinien spełniać prośby ludu, wcześniej ogłaszając mu prawo króla. Samuel wybiera Saula, jednak ten wybór okazuje się nieszczęśliwy.
Pomódl się … o właściwe wybory i rozeznawanie znaków czasu oraz zdolność do przyznawania się do błędów kosztem cierpienia, ale z wiarą w Boże prawo.
Testament proroka Samuela - 1 Sm 12, 14-25
Samuel na prośbę ludu wstawia się u Boga. Zapewnia, że Bóg nigdy nie opuści swojego ludu. Jedynym warunkiem jest wierność i służba Boga, który jest jedynym Panem i wszystkim kieruje.
Pomódl się … o łaskę otwierania się na słowo Boże i życia nim nawet za cenę trudności, pełniąc w ten sposób swoje prorockie powołanie.